Leczenie endodontyczne jest zawsze tylko wstępem do ostatecznej odbudowy zęba. Rozpoczynając leczenie powinniśmy wziąć pod uwagę co najmniej kilkuletnie bezproblemowe funkcjonowanie zęba w zwarciu. Jest to podstawowy wyznacznik zasadności podejmowania leczenia kanałowego.

Z drugiej strony, prowadząc leczenie endodontyczne powinniśmy zadbać o to, by stworzyć sobie optymalne warunki pracy, zapewnić maksymalnie wysoki komfort pacjentowi, a jednocześnie zminimalizować ryzyko powikłań sildenafil pirex związanych z samym leczeniem.

Wszystkim tym aspektom służy prawidłowe przygotowanie zęba do leczenia.

Celem wszystkich zabiegów poprzedzających leczenie kanałowe jest:

• Ochrona jamy zęba przed kontaminacją bakteriami obecnymi w tkankach próchnicowych.
• Zapewnienie jak najlepszej izolacji wnętrza zęba podczas całego leczenia.
• Umożliwienie poprawnego, szczelnego założenia koferdamu i stabilnego usytuowania klamry na leczonym zębie.
• Stworzenie dostatecznie wysokich ścian komory miazgi. Odpowiednio ukształtowana komora jest rezerwuarem dla wszystkich płynów płuczących stosowanych podczas leczenia, jak również umożliwia dokładną aplikację i stabilność leków zakładanych do wnętrza zęba w czasie terapii.
• Uzyskanie stabilnego i powtarzalnego punktu referencyjnego dla określenia i kontroli długości roboczej narzędzi endodontycznych.
• Ochrona zęba przed pęknięciem.
• Zapewnienie pacjentowi wysokiego komfortu w czasie leczenia: ograniczenie zalegania wokół zęba resztek pokarmowych, stabilność wypełnień tymczasowych, brak obaw związanych ze zmniejszoną wytrzymałością leczonego zęba.

Czasami przygotowanie do leczenia endodontycznego może polegać na wstępnej odbudowie protetycznej zęba. Jeśli planujemy leczenie zęba odbudowanego już cialis 20mg prix en pharmacie en france uprzednio koroną, a jednocześnie planowana jest jej zmiana na nową, lepszym rozwiązaniem jest wykonanie korony tymczasowej na początku leczenia. Pozwala to na pełną kontrolę stanu zęba i ułatwia wgląd do jego wnętrza w czasie leczenia endodontycznego. W przypadku zębów przednich wykonanie korony tymczasowej na początku leczenia daje z kolei od razu poprawę estetycznego komfortu pacjenta.

Częściej zakres przygotowań obejmuje wykonanie zabiegów periodontologicznych: usunięcie złogów nazębnych będących źródłem bakterii i utrudniających prawidłową izolację koferdamem, czy też chirurgiczne wydłużenie korony klinicznej zęba w celu zapewnienia stabilności przyszłej rekonstrukcji zęba.

W codziennej praktyce zabiegi najczęściej wykonywane dotyczą zachowawczej odbudowy zębów i służą osiągnięciu celów, które zostały wymienione powyżej.

Wszystkie nieszczelne wypełnienia powinny zostać wymienione na nowe. Zapewnia to z jednej strony izolację wnętrza zęba przed śliną i bakteriami, z drugiej zaś – zapobiega przedostawaniu się stosowanych w czasie terapii leków do jamy ustnej. Pozwala jednocześnie na wczesną kontrolę zęba pod kątem ewentualnych pęknięć uniemożliwiających trwałe odtworzenie jego funkcji i negujących sens podejmowania leczenia endodontycznego.

Tkanki próchnicowe powinny zostać doszczętnie usunięte. Chroni to jamę zęba przed przypadkowym dostaniem się do jej wnętrza bakterii w czasie wszystkich procedur endodontycznych. Trzeba pamiętać, że celem każdego leczenia kanałowego jest albo zapobieżenie zainfekowaniu wnętrza zęba, albo eliminacja infekcji już tam istniejącej. Ograniczenie ilości bakterii w polu zabiegowym ma więc podstawowe znaczenie.

Wstępne całkowite opracowanie ubytku umożliwia również ocenę ilości pozostałych zdrowych tkanek, a tym samym określenie szans na trwałą odbudowę leczonego zęba. Już przed rozpoczęciem leczenia endodontycznego możemy też poinformować pacjenta o najlepszym sposobie docelowej rekonstrukcji. Daje to wrażenie spójnego planowania terapii i pozwala pacjentowi na przygotowanie się do kolejnych jej etapów.

Zachowawcza odbudowa zęba przed rozpoczęciem leczenia powinna mieć również miejsce, jeśli po wykonaniu dostępu endodontycznego do wnętrza zęba pozostała ilość i jakość tkanek oraz wypełnień nie będzie dostatecznie stabilna i szczelna. Wskazane jest wówczas odtworzenie brakujących lub zbyt wątłych ścian w takisposób, by odbudować zarys kształtu zęba, w tym również powierzchni stycznych. Dodatkową zaletą takiego postępowania jest znaczne ułatwione zakładanie szczelnych opatrunków w czasie leczenia.

Przygotowywany do leczenia ząb powinien być również wyłączony ze zwarcia. Dotyczy to zwłaszcza zębów w odcinku bocznym i zmniejsza ryzyko ich pęknięcia w czasie leczenia. Pozostawienie wysokich guzków w leczonym zębie pozornie ułatwia późniejsze odtworzenie kształtu, ale znacznie zwiększa szansę na złamanie jego ściany. Zalecane zaś metody ostatecznej odbudowy zębów bocznych leczonych endodontycznie i tak wskazują na konieczność pokrycia guzków przy pomocy materiału używanego do docelowej rekonstrukcji (kompozyt, metal, ceramika).

Płaska powierzchnia zgryzowa jest też znakomitym punktem referencyjnym dla stoperów narzędzi endodontycznych.
Najczęściej stosowanym i najbardziej odpowiednim materiałem do tego celu są kompozyty i można w tym celu z powodzeniem wykorzystać mniej popularne, zalegające w szufladach gabinetów odcienie.

• Poprzedni
• Następny