loader
Dolne siódemki

Chociaż większość dolnych drugich trzonowców ma względnie prostą i powtarzalną anatomię z trzema kanałami, niewielka ich część może stanowić prawdziwe wyzwanie podczas leczenia kanałowego.

Jedną z najczęściej występujących anatomicznych odmian tych zębów jest konfiguracja kanałów typu C (ang. C-Shaped). Najczęściej konfiguracja ta jest spotykana w zębach ze zlanymi ze sobą korzeniami, a jej nazwa związana jest ze specyficznym układem ujść kanałów. Zamiast najczęściej występujących pojedynczych ujść kanałów w dnie komory możemy dostrzec mniej lub bardziej zlane ze sobą ujścia, układające się w kształcie łuku biegnącego od strony mezjalnej ku dystalnej i przypominające w widoku z góry literę C. Również kanały korzeniowe są w mniejszym lub większym stopniu zlane ze sobą, połączone cieśniami i kończące się zarówno pojedynczymi otworami wierzchołkowymi, jak i jednym, wspólnym otworem, często o dużej średnicy i nieregularnym viagra sans ordonnance kształcie.

Chociaż konfiguracja typu C jest najczęstszą anomalią anatomiczną, wcale nie oznacza to, że występuje często. W zależności od piśmiennictwa uznaje się, że dotyczy od 1 do 8% wszystkich drugich dolnych trzonowców. Dużo częściej, bo w ponad 30% występuje u osób pochodzenia azjatyckiego.
Niewielki odsetek zębów o takiej budowie powoduje, że w trakcie leczenia endodontycznego podświadomie staramy się dopasować budowę do zapamiętanego i najczęściej oglądanego przez nas „wzorca anatomicznego”. Niesie to za sobą spore ryzyko popełnienia błędów w czasie leczenia i zakończenia całej terapii niepowodzeniem. Warto zatem już przed rozpoczęciem leczenia kanałowego dostrzec charakterystyczne cechy, które mogą wskazywać, że mamy do czynienia z zębem o tak nietypowej budowie.

Zęby z układem C-Shaped najczęściej mają zlane ze sobą korzenie: mezjalny i dystalny. Towarzyszy temu obecność często dość głębokiej bruzdy na powierzchni policzkowej lub językowej. Jej duża głębokość czasami stwarza problemy higieniczne i skutkuje stanem zapalnym przyzębia. Obecność defektu przyzębia (głębokiej kieszonki dziąsłowej) ograniczonego do bocznej strony drugiego dolnego trzonowca jest często pierwszym sygnałem, że możemy mieć do czynienia z budową typu C.

Kolejnym sygnałem, który powinien zwiększyć naszą czujność jest nietypowy kształt komory. Jeśli jest wąska, rozciągnięta w osi mezjalno-dystalnej, z głęboko położonym dnem i nieregularnie położonymi ujściami kanałów – najczęściej mamy do czynienia z siódemką typu C-shaped. Próba zlokalizowania ujść kanałów w „zwykłych” miejscach często kończy się albo niepotrzebną nadmierną preparacją, albo nawet perforacją zęba (Fot. 1 -5).

Diagnostyka radiologiczna dolnych siódemek z układem kanałów typu C jest trudna. Sugerować ją może widoczny na zdjęciu pojedynczy korzeń lub dwa blisko siebie położone korzenie. Czasami widoczny jest szeroki kanał dystalny oraz pozornie niewidoczne („zobliterowane”) kanały mezjalne, zwłaszcza w ich środkowej części.

Więcej informacji może nam dostarczyć śródzabiegowe zdjęcie rentgenowskie z narzędziami w kanałach. W zębach C-Shaped widać wtedy wyraźną tendencję do zbliżania się narzędzi ku sobie przy wierzchołku korzeni. Często też obraz rtg może sugerować obecność perforacji i penetrację narzędzia do bifurkacji.

Obecność anatomicznych anomalii – cieśni łączących kanały może również sugerować powtarzające się krwawienie z wnętrza zęba, które nie ustępuje pomimo poprawnego opracowania kanałów.

Brak powtarzalności w budowie anatomicznej siódemek z układem typu C niesie ze sobą najczęściej duże trudności w kompletnym opracowaniu i wypełnieniu systemu kanałowego.

Możliwy jest układ z trzema oddzielnymi kanałami, których ujścia mają jedynie nietypowy układ w kształcie litery C, zaś kanały mezjalne: policzkowy i językowy łączą się przy wierzchołu, lub też nie (Fot. 1, 2).

Możliwy jest również układ, gdy kanał przedni językowy (ML) biegnie całkowicie oddzielnie i jest często krótszy, zaś kanał mezjalny policzkowy (MB) i dystalny (D) łączą się ze sobą cieśnią(często na całej długości korzenia!) i mają wspólny otwór wierzchołkowy, lub też kończą się oddzielnymi otworami (Fot. 6, 7). Nieopracowanie cieśni powoduje, że we wnętrzu zęba pozostaje martwa miazga. Nadmierne jej poszerzenie – tak jak kanałów – grozi powstaniem perforacji.

Możliwy jest też okład z trzema połączonymi ze sobą kanałami tworzącymi wspólną, głęboką szczelinę kończącą się jednym lub kilkoma otworami wierzchołkowymi (Fot. 8, 9, 10).

Duża zmienność anatomiczna tego typu zębów powoduje, że nieocenioną pomocą w leczeniu jest mikroskop operacyjny.

W poprawnym zaś wypełnieniu kanałów pomagają zaś metody termiczne z pionową kondensacją gutaperki. Tradycyjna metoda kondensacji bocznej nie sprawdza się przy tego typu anatomii, ponieważ rzadko udaje się tu opracować wnętrze zęba do kształtu regularnego stożka.

Odbudowując protetycznie dolne siódemki z układem kanałów typu C należy pamiętać, że jedynym bezpiecznym miejscem do wprowadzenia wkładu koronowo-korzeniowego jest kanał dystalny. Preparacja kanałów mezjalnym pod wkład lub chociażby piny antyrotacyjne grozi perforacją. Wkłady powinny być możliwie cienkie, tak by nie wymagały dodatkowej preparacji ścian kanałów. Najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest powierzenie preparacji zęba pod wkład koronowo-korzeniowy lekarzowi endodoncie, a jeszcze lepiej pozostawienie mu wyboru metody odbudowy zęba pod koronę.


Umów się na wizytę

Adres

GABINET "DENTAL EXPERT"
ul Rozbrat 22
00-447 Warszawa

Kontakt

Tomasz Fałkowski
Rejestracja: 786 221 022

Inteligo: 50 1020 5558 1111 1430 1140 0070

Wizyty

Proszę o kontakt telefoniczny, sms lub email w celu umówienia wizyty.

Napisz do mnie !

Imię i nazwisko *

Adres email *

Treść wiadomości